Είναι σίγουρο ότι όταν βλέπουμε ένα παιδί να μιμείται τις κινήσεις μας εντυπωσιαζόμαστε και είναι κάτι που θα το σχολιάσουμε θετικά! Τα παιδιά λατρεύουν να μιμούνται τις πράξεις των άλλων ακόμη και των αγνώστων. Όμως αυτό που έχει αξία είναι ότι δεν το κάνουν απλά για να μάθουν να κάνουν διάφορες κινήσεις ή να χρησιμοποιούν αντικείμενα. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο βαθμός στον οποίο ένα παιδί μιμείται στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του συνδέεται άμεσα με τη μετέπειτα γλωσσική και κοινωνική του ανάπτυξη. Τα παιδιά μέσα από τη μίμηση επικοινωνούν και μαθαίνουν κοινωνικές δεξιότητες. Ακόμη και αν η μίμηση ως δεξιότητα δεν υπάρχει στα βρέφη όταν γεννιούνται, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι καθώς μεγαλώνουν ο τρόπος που μαθαίνουν μέσα από τη μίμηση αλλάζει και αυξάνεται.
Πρόσφατα ερευνητές δίνουν έμφαση στη σχέση μεταξύ της μιμητικής συμπεριφοράς της μητέρας και της ανάπτυξης της δεξιότητας μίμησης στα παιδιά της. Όταν οι γονείς μιμούνται τις πράξεις, τα συναισθήματα και τις εκφράσεις του προσώπου των παιδιών τους, τα παιδιά μέσω αυτής της άμεσης μίμησης κάνουν τη σύνδεση μεταξύ των δικών τους πράξεων και των πραγμάτων που παρατηρούν. Αυτή η σύνδεση αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της δεξιότητας της μίμησης στα παιδιά. Αν λοιπόν τα παιδιά μαθαίνουν να μιμούνται όταν τα μιμείται ένας ενήλικας, η δυνατότητα των παιδιών να αναπτύξουν την επικοινωνία τους και τις κοινωνικές τους δεξιότητες ακόμα περισσότερο εξαρτάται από τον βαθμό που οι γονείς τους θα τα μιμούνται πρώτοι.
Ας δούμε κάποιες ιδέες για τον τρόπο που μπορούν οι γονείς να μιμηθούν τα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν έτσι να βελτιώσουν τη δεξιότητα μίμησης και να αναπτύξουν την επικοινωνία τους.
Μιμούμαστε το παιδί συχνά. Μιμούμαστε το βάβισμά του, τις κινήσεις του στόματος ή των χεριών και όλες τις κινήσεις γενικά, ιδιαίτερα αυτές που το παιδί κάνει ξανά και ξανά. Το κάνουμε όσο πιο συχνά γίνεται μέσα στην ημέρα.
Μιμούμαστε το παιδί, αλλά διαφοροποιούμε αυτό που κάνουμε λιγάκι. Αν το παιδί πει «πα - πα» εμείς λέμε «μπα - μπα» ή ανοίγουμε και κλείνουμε το στόμα μας σιωπηλά. Είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιώδεις αν το παιδί μιμείται την «καινούρια» μας πράξη. Καταγράφουμε μερικές από τις κινήσεις και τους ήχους του παιδιού και σχεδιάζουμε πώς θα τις διαφοροποιήσουμε λίγο.
Συνεχίζουμε να μιμούμαστε το παιδί, αλλά διαφοροποιούμε αυτό που κάναμε λίγο περισσότερο. Αν το παιδί πει «πα - πα», εμείς λέμε «πάει - πάει - πάει». Αν το παιδί χτυπήσει παλαμάκια, εμείς χτυπάμε παλαμάκια και μετά βάζουμε τα χέρια στο πάτωμα. Αν το παιδί πει «μήλο», εμείς λέμε «θέλω μήλο» ή «το μήλο» ανάλογα τι θέλουμε να του μάθουμε (χρήση ρήματος ή το άρθρο). Λέμε μπράβο στο παιδί και είμαστε ενθουσιώδεις όταν το παιδί μας μιμείται. Καταγράφουμε τι κάνει το παιδί και πώς θα το διαφοροποιήσουμε. Αργότερα σημειώνουμε πώς το παιδί μας μιμήθηκε για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας στον εμπλουτισμό αυτού που κάνει το παιδί.
Δίνουμε στο παιδί παιχνίδια που μοιάζουν σε αντικείμενα του σπιτιού (σκούπες, κούκλες, πιάτα, κ.λπ.). Αφήνουμε το παιδί να παίξει με τις σκούπες, τις κατσαρόλες και τις κούκλες. Όλα αυτά δίνουν στο παιδί την ευκαιρία να πειραματιστεί με πράξεις που κάνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας και να αναπτύξει το συμβολικό του παιχνίδι. Το παιδί μπορεί να ντύσει τις κούκλες, να μαγειρέψει φαγητό, να σκουπίσει το πάτωμα ή να οδηγήσει το αυτοκίνητο.
Πάντα να θυμάστε ότι αυξάνουμε αυτό που κάνει το παιδί μόνο με μικρά βήματα και προσθέτοντας μόνο ένα επιπλέον στοιχείο κάθε φορά που το παιδί καταφέρνει με συνέπεια να μιμείται το προηγούμενο βήμα. Αν τελικά τα παιδιά βελτιώνουν τη μίμησή τους μέσα από την «πλούσια» μιμητική συμπεριφορά των γονιών τους και έτσι αναπτύσσονται γλωσσικά και κοινωνικά πιο γρήγορα, η μίμηση είναι ο τομέας που πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση!